“Zdrowe społeczeństwo, wymaga zdrowej kultury”, napisał Roger Scruton. Postawiona przez angielskiego myśliciela teza odsyła nas do rdzenia kultury stawiając pytanie o jej życiodajną i ożywczą siłę. Jeżeli tylko przewertujemy publikację Scrutona “Kultura jest ważna”, natkniemy się na stwierdzenie, że “Każda kultura ma swoje korzenie w religii”. Z niej życiodajna wiedza moralna rozchodzi się na wszystkie gałęzie myślenia i sztuki.

Włoski komunista, Antonio Gramsci twierdził, że największą przeszkodą w monopolizacji kultury i życia intelektualnego przez lewicę, stanowi chrześcijaństwo. Gramsci twierdził wprost, że: “Cywilizowany świat został dokładnie nasączony chrześcijaństwem przez 2000 lat i reżim ugruntowany w wierze i wartościach judeochrześcijańskich nie może zostać odrzucony, zanim korzenie te nie zostaną odcięte”.

Postmodernistyczni intelektualiści bardzo szybko obwieścili, że również w obrębie kultury pewniki bezpowrotnie odeszły do lamusa, a sam człowiek “powinien teraz nauczyć się żyć w sytuacji całkowitego braku sensu, pod znakiem tymczasowości i przemijalności”.

Jeżeli zrozumiemy, że kultura „jest próbą rozumienia świata oraz istnienia człowieka w świecie”, to jej wpływ będzie zawsze ukazywać nam nie tylko to, w jaki sposób być człowiekiem, ale przede wszystkim to, jak „włączać się w dzieje świata i na nie reagować”. Taki stan rzeczy z pewnością pomoże nam „odzyskać samego siebie” i nauczy właściwie “podążać ku pomyślności i szczęściu”.

Artur Dąbrowski

Happy

0 0 %

Sad

0 0 %

Excited

0 0 %

Sleepy

0 0 %

Angry

0 0 %

Surprise

0 0 %