Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych

Read Time:2 Minute, 7 Second

Sowieci po nieudanej próbie narzucenia Polsce komunizmu w 1920 r., ponad dwadzieścia lat później w nowych granicach Polski zaszczepiali obcą naszemu narodowi, jego tradycji i kulturze, ideę marksistowsko-leninowską, inspirując się w postępowaniu powiedzeniem: „Kurica nie ptica, Polsza nie zagranica”. Oczywiście z podporządkowanego sobie PRL-u, uczynili nic więcej, jak Prywatne Ranczo Lenina.

Sowieci mieli świadomość, że społeczeństwo polskie odnosi się do władzy komunistycznej w sposób nieufny i wrogi. W związku z tym, rekrutowali do swoich szeregów ludzi z nizin społecznych oraz biedoty. Pośród rekrutów trafiali się analfabeci oraz bezrolni chłopi . Szczególną uwagę zwróćmy na to, że Polacy w hierarchii władzy i administracji, zajmowali najniższe, dolne i szeregowe pozycje. Jak podają źródła: „Wyższe stanowiska obejmowali dowódcy i funkcjonariusze sowieccy. Część z nich wcieliła się w rolę „zastępczych” Polaków, tzw. „Popów”(Pełniący Obowiązki Polaka)”. Jak zauważa Barbara Stanisławczyk, już w marcu 1945 r.: „Popi stanowili 53% wszystkich oficerów w „polskich” siłach zbrojnych. W grudniu 1945 r. 54 na 63 polskich generałów (czyli 86%) i 228 z 309 pułkowników (74%) stanowili oficerowie Armii Czerwonej. W sumie Sowieci stanowili ok 40 % „polskiego” korpusu oficerskiego”.

Żeby zrozumieć system funkcjonowania uruchomionej w Polsce sowieckiej „machiny śmierci”, wymierzonej wprost w „Żołnierzy Wyklętych”, dobrze będzie przytoczyć w tym miejscu wypowiedź rosyjskiego myśliciela, Mikołaja Bierdiajewa. W swej publikacji: „Źródła i sens komunizmu rosyjskiego, Bierdiajew pisał: „Komunista nie może żyć bez wroga, bez negatywnych uczuć do wroga, traci patos, kiedy wróg nie istnieje. Jeśli wroga nie ma, to trzeba go wymyślić” . W takiej sytuacji, już nikt i nic, nie jest w stanie przeszkodzić temu, by w stosunku do wskazanego przez system wroga, używać niemoralnych środków. W sowieckim wydaniu komunizmu „wszystko jest dozwolone w stosunku do wroga, którego przestaje uważać się za człowieka”.

W dniu 1 marca upamiętniamy żołnierzy polskiego antykomunistycznego i niepodległościowego podziemia, wobec których przez szereg lat państwo komunistyczne budowało szkalującą ich oraz ich rodziny historyczną propagandę. W celu odkłamania najnowszych i trudnych kart historii oraz przywracania pamięci o polskich bohaterach z inicjatywy prezydenta Lecha Kaczyńskiego w 2010 r. ustanowiono Narodowe Święto Żołnierzy Wyklętych. Jego obchody celebrujemy w dniu 1 marca, nawiązując symbolicznie do marcowej daty 1951 r., kiedy to komuniści wykonali wyrok śmierci na siedmiu członkach IV Zarządu Głównego Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”.

W tym szczególnym dniu pamiętajmy o modlitwie za Żołnierzy Wyklętych, którzy za wierność Bogu i Ojczyźnie ponosili straszną śmierć w ubeckich katowniach. „Czerpiąc wzorce z ich postawy, w dobie trawiącej naszą Ojczyznę rewolucji kulturowej oraz „marszu przez instytucje”, tak jak Danuta Siedzikówna „Inka”, wierni charyzmatowi Akcji Katolickiej, „zachowajmy się jak trzeba”, stawiając dzielnie czoła problemom”.

Artur Dąbrowski