Rewolucja i kontrrewolucja w działaniu

Read Time:1 Minute, 26 Second

Plinio Corrêa de Oliveira w publikacji «Rewolucja i kontrrewolucja» w ciekawy sposób opisuje proces rewolucyjny w kontekście historycznym. Począwszy od końca średniowiecza, poprzez epokę renesansu, reformację, krwawą Rewolucję Francuską, na ateizującym komunizmie skończywszy, ukazuje nam, jak hasła wolność, równość i braterstwo, przeobraziły się w dyktat poprawności politycznej.

„Kryzysy wstrząsające dziś światem – kryzys państwa, rodziny, gospodarki, kultury itd. – nie są niczym innym jak tylko różnorakimi aspektami jednego fundamentalnego kryzysu, którego polem działania jest sam człowiek“, stwierdza de Oliveira. Brazylijski publicysta aż nadto akcentował, że wspomniane wyżej kryzysy „mają swoje korzenie w najgłębszych problemach duszy, skąd rozciągają się na całą osobowość współczesnego człowieka i wszystkie jego działania”.

Ponieważ Jezus Chrystus jest prawdziwym ideałem doskonałości człowieczej, ponieważ społeczność, która wypełnia wszystkie Jego przykazania, powinna być społecznością doskonałą, kultura i cywilizacja, która powstała z Chrystusowego Kościoła, musi siłą rzeczy być nie tylko najlepszą cywilizacją, ale w ogóle jedyną prawdziwą.
Plinio Corrêa de Oliveira

Plinio Corrêa de Oliveira wyjaśnia, że rewolucja to nie tylko krwawy ruch mający na celu doprowadzenie do zniszczenia istniejącego porządku i zastąpienia go własnym „stanem rzeczy”. Rewolucja posiada również bezkrwawe oblicze, którego zasadniczym celem nie jest zniszczenie pozycji konkretnych osób lub rodzin. „Ona żąda o wiele więcej. Chce zniszczyć cały prawowity porządek rzeczy i zastąpić go sytuacją nieprawowitą”.

W tych okolicznościach gra toczy się o zastąpienie integralnej wizji świata i człowieka, odmienną, rewolucyjną wizją, która stanowi skrajnie przeciwieństwo cywilizacji łacińskiej i jej rozumienia wszechświata i człowieka. Niestety, okoliczności rewolucji, sprzyjają gloryfikacji grzechu przy jednoczesnej negacji cnoty.

Plinio Corrêa de Oliveira Dlatego przekonuje nas, że wobec rewolucji i kontrrewolucji nie ma osób neutralnych. „Mogą one rzeczywiście nie być bojownikami, lecz ich wola lub chęci znajdują się w jednym z tych obozów, świadomie czy też nie”.

Artur Dąbrowski