Polem walki jest kultura

Read Time:2 Minute, 21 Second

Od dawna jesteśmy świadkami redukowania pojęcia osoby jedynie do jej wymiaru cielesnego. W ujęciu, które mówiąc najogólniej określa się jako redukcjonizm, człowiek pozbawiony zostaje swego duchowego wymiaru i odniesienia. Jenak człowiek, jak wyraził się pewien niemiecki myśliciel, jest „zawsze czymś więcej niż tym, co składa się na jego ciało. Jest w nim bowiem moc myśli, stale dążącej do prawdy o sobie i świecie”.

Promowana powszechnie materialistyczna koncepcja człowieka dla wielu osób urosła do rangi najważniejszych życiowych dogmatów. Oparta na neomakrksizmie dogmatyka szybko wypleniła potrzebę pielęgnowania duchowych wartości w człowieku. Nic dziwnego, skoro zprzestano postrzegać duszę, jako zasadę ożywiającą ciało.

Dziś mamy również do czynienia ze swoistym „zwyrodnieniem tolerancji”, którą na potrzebę chwili przebrano w szaty bezgranicznej akceptacji wszelkich zachowań, które podważają swym stylem i byciem tradycyjne wartości. W rzeczywistości za taką postawą ukrywa się jednak pogardą i obojętność wobec klasycznie rozumianej prawdy. Do tego jeszcze dochodzi fakt ograbiania człowieka z jego odniesień do wartości niezmiennych i trwałych.

„Robi się wszystko aby przekonać ludzi, że w obecnych czasach zarówno kobiecość, jak i męskość, przedstawiają
się jako składniki, które nie mogą posiadać
stałego zakotwiczenia w ludzkiej naturze”.
dr artur dąbrowski, rzecznik akcji katolickiej w polsce

Cóż o tym wszystkim można powiedzieć?Chyba tylko jedno: Pomimo upływu lat myśl towarzyszy Marksa i Lenina wiecznie żywa. Lenin wcielając w czyn postulaty Marksa mówił otwartym tekstem, że: „Marksista winien być materialistą”. Proponowana materialistyczna koncepcja człowieka, proklamuje jednocześnie swój własny mesjanizm. Jego esencję stanowi „poprawność polityczna”, która osadza swoje poglądy w kategorii pewników.

Chociaż od momentu proklamowania przez sowieckich komunistów marksistowskiego materializmu upłynęło wiele czasu, to jednak w swoich mutacjach pojawiał się on w różnorodnych koncepcjach człowieka. Obecnie poprzez liczne globalne i lokalne agendy na konferencjach, szkoleniach, przekonuje się słuchaczy o tym, że człowiek jest czymś w rodzaju materiału plastycznego, który można dowolnie modelować, tworząc z niego różnorodne formy materialnego bytu. Robi się wszystko aby przekonać ludzi, że w obecnych czasach „zarówno kobiecość, jak i męskość, przedstawiają się jako składniki, które nie mogą posiadać stałego zakotwiczenia w ludzkiej naturze”.

„Prawdą jest, że kto nie zna Boga, chociaż miałby wielorakie nadzieje, w gruncie rzeczy nie ma nadziei, wielkiej nadziei, która podtrzymuje całe życie (por. Ef 2, 12)”.
benedykt xvi

Można odnieść wrażenie, że promowana dziś postmodernistyczna wizja rzeczywistości, rzuca nam wyzwanie twierdząc, że: „Epoka pewników minęła bezpowrotnie, a człowiek teraz powinien nauczyć się żyć w sytuacji całkowitego braku sensu, pod znakiem tymczasowości i przemijalności”. Miejmy świadomość, że miotana falami marksizmu kulturowego kondycja współczesnego człowieka znajduje się w rzeczywistości na równi pochyłej. Nie każdy w takim stanie rzeczy dostrzega napis umieszczony na bramie wiodącej do piekła, którą opisał Dante w „Boskiej komedii”: „Porzućcie nadzieję, wy co tu wchodzicie!”

W rzeczywistości „prawdą jest, że kto nie zna Boga, chociaż miałby wielorakie nadzieje, w gruncie rzeczy nie ma nadziei, wielkiej nadziei, która podtrzymuje całe życie (por. Ef 2, 12)”.

Artur Dąbrowski