Narodowe Święto Niepodległości

Read Time:3 Minute, 10 Second

Przypomnijmy sobie, że nie tak dawno jeszcze, pewien polityk, z wykształcenia historyk, piastujący do niedawna ważne europejskie stanowisko, przekonywał nas, o tym że: „polskość to nienormalność”. Tak ujęty rodzaj polskości, a w zasadzie powiedzmy sobie szczerze, zakpienie z niej, niesie ze sobą motyw kojarzenia polskości przede wszystkim z klęską, niepowodzeniem i oczywistym poczuciem wstydu. Zresztą sam twórca tej koncepcji w tekście „Polak rozłamany”, przekonywał wprost swego odbiorcę, że: „trudno, by było inaczej”.

Skoro polskość, jako temat powiedzmy to sobie zadany, wywołuje u wspomnianego historyka odruch buntu, czy też jak sam twierdzi pustkę, to nie dziwmy się, że pod względem intelektualnym stać go tylko na drwinę: „Gdzieś tylko w oddali przetaczają się husarie i ułani, powstańcy i marszałkowie, majaczą Dzikie Pola i Jasna Góra, dziejowe misje, polskie miesiące, zwycięstwa i klęski. Zwycięstwa?” Chyba nikogo nie może dziwić fakt, że na kanwie tak skonstruowanego wywodu, “perfekcyjny znawca historii”, zapytuje dosłownie o to: „jak wyzwolić się z tych stereotypów, które towarzyszą nam niemal od urodzenia, wzmacniane literaturą, historią, powszechnymi resentymentami?”

Nie czarujmy się, powiedzmy to otwarcie, że tak na serio, w polskim dyskursie patriotycznym, przez szereg lat, w sposób świadomy lansuje się tezę sugerującą, że: „polskość w rzeczy samej jest nieadekwatną do ponurej rzeczywistości projekcją naszych zbiorowych kompleksów”. Kreowaniu tak porażającej wizji polskości, która zdaje się wypływać z intelektualnej pustki i drwiny autora, przeciwstawiamy głębię ducha pozostawioną nam przez Asnyka w wierszu „Miejmy nadzieję!, mówiąc: „Nie przestańmy czcić świętości swoje; I przechowywać ideałów czystość; Do nas należy dać im moc i zbroję; By z kraju marzeń przeszły w rzeczywistość”.

Ostatnie spojrzenie w stronę retrospektywnych uzewnętrznień wspomnianego „znawcy historii”, zestawiającego polskość z nienormalnością wynika wynika jasno, że polskość kojarzy mu się jedynie „z przegraną, z pechem, z nawałnicami”. I jak sam dopowiada: “trudno, by było inaczej”. Trzeba nam z całą stanowczością jednak dopowiedzieć, że: “Ojczyzna biorąc udział w dziejach, przechodzi przez różne okresy”. Jednak za każdym z nich, tliła się w sercach Polaków iskra nadziei rozniecenia ognia pamięci o minionych bohaterskich pokoleń. Trzeba tą iskrę rozniecić i zanieść tym, którzy po nas przyjdą budować przyszłość Polski. Dlatego rozniecamy w różnych środowiskach i na różne sposoby pamięć o Polakach, którzy służąc Ojczyźnie swoimi talentami, nie zawahali się na ołtarzu Ojczyzny, w obronie jej suwerenności, złożyć w ofierze wartość najwyższą – własne życie.

Z perspektywy czasu przekonujemy się jednak, że „trwanie polskości to nieustanne interpretowanie tego, co było”. Dlatego należy „wydobyć z przeszłości pokarm dla teraźniejszości” (J. Tischner, „Spotkanie”) i karmić nim nowe pokolenia. W tej perspektywie, do głosu dojdzie nadzieja, która na historycznym horyzoncie naszego życia, na tle wielu zwycięstw i porażek, zalet i wad, nakreśli wyraźny obraz tego, skąd wyłania się nasz naród i dokąd podąża. W tej malowniczej wizji, słowa jednego z polskich patriotów nabierają szczególnego znaczenia: “Tylko naród, który ma zdrowego ducha i czułe sumienie, może tworzyć śmiałą przyszłość”.

W momencie przeżywania kolejnej – 104 rocznicy Odzyskania Niepodległości, rojenia takich czy innych autorów na temat polskości rozumianej jako nieadekwatna ponura rzeczywistość będąca projekcją naszych zbiorowych kompleksów, należy taką opinię kolejny raz skonfrontować z faktami historycznymi. Następnie wykrzyczeć prosto w twarz osobom głoszącym tezy, że “polskość to nienormalność”. Następnie “wygarnąć” dokładnie to, G. Orwell powiedział angielskim intelektualistom, którzy na łamach lewicowych dzienników uprawiali antypolską propagandę: -„Zapamiętajcie, że za nieszczerość i tchórzostwo zawsze trzeba płacić. Nie wyobrażajcie sobie, że przez całe lata można uprawiać służalczą propagandę na rzecz radzieckiego lub też jakiegokolwiek innego reżimu, a potem powrócić nagle do intelektualnej przyzwoitości”.

I jeszcze jedno. Pamiętajmy nie tylko dziś, ale zawsze, o słowach bł. Prymasa Tysiąclecia kard. Stefana Wyszyńskiego: -“Wrogowie wiedzą, co Narodowi służy, a co mu szkodzi. I jeśli chcą mu szkodzić, niszczą to, co mu pomaga”. Niech ta niezwykle aktualna sentencja człowieka, który kochał Ojczyznę bardziej niż własne serce, pozwala czytać nam współczesną rzeczywistość i nie pozwoli się podzielić.

Dr Artur Dąbrowski, prezes Akcji Katolickiej Archidiecezji Częstochowskiej