„Z epoki identyczności, z epoki samotności, z epoki Wielkiego Brata, z epoki dwójmyślenia pozdrawiam was!

Read Time:1 Minute, 34 Second

Osobę za Boecjuszem definiuje się jako „indywidualną substancję rozumnej natury”. W związku z tym rozumna natura człowieka uzewnętrznia się w samoświadomości, zdolności myślenia, wolności działania oraz szacunku dla prawdy. Ostatni argument przekonuje nas o tym, że człowiek nigdy nie będzie w stanie zaspokoić tzw. półprawdami i kłamstwem, ponieważ cały jego byt nie tylko poszukuje prawdy, lecz wyczuwa ją i lgnie do niej. Dlatego atmosfera ludzkiego rozwoju uzależniona jest od klimatu w którym rozwija się prawda. Jeżeli środowisko naturalne uwrażliwia człowieka na prawdę, to intelekt, zawsze będzie dążył do właściwej oceny dobra i zła, prawdy i fałszu.

Niestety, obecnie na obszarze kultury dominują tendencje otwarcie negujące prawdę. Ponadto postmoderniści swoimi dywagacjami przyczynili się do rozprzestrzenienia na obszarze kultury nieskończonej ilości prawd, odrzucając jednocześnie klasyczną definicję prawdy rozumianą jako zgodność między rzeczą a rozumem. Jednocześnie twierdzą otwarcie, że era jedynej prawdy minęła bezpowrotnie. Dlatego współczesny człowiek ma w sobie wykształcić umiejętność życia w warunkach całkowitego braku sensu, którego rytm wytaczać mają przemijalność, tymczasowość i przede wszystkim promowanie wszelkich form irracjonalnych przyjemności.

Zastanówmy się przez chwilę, co można zrobić z prawdą w świecie pełnym kłamstwa? „Oprawić w ramkę i powiesić na ścianie? Co można, a co należy z nią robić? Może trzeba jej bronić? Choć niektórzy twierdzą, że prawda obroni się sama, to jest to chyba dość naiwny pogląd. Bałagan nie sprząta się sam, problemy nie rozwiązują się same, a prawda miała by się sama obronić?”

Wydaje się, że za priorytetowy obowiązek na dziś należy uznać jasne opowiedzenie się po stronie prawdy przy okazji każdego sporu. Nawet wówczas, gdyby miała nas ona wiele kosztować. Stawianie oporu kłamstwu, penetrującemu naszą rzeczywistość i uwodzącemu nas swym relatywizmem, to z pewnością jedna z metod, od której należy zacząć walkę chroniącą nas przed intelektualną i duchową pustką.

Brońmy się przed fałszem oraz iluzją, która relatywizując prawdę otwiera drogę do czynienia fundamentalnych dla człowieka pojęć dobra i zła pustymi i dowolnymi słowami.