82. rocznica powstania Armii Krajowej – pamiętamy o zakochanych w Ojczyźnie żołnierzach AK

Read Time:2 Minute, 4 Second

Po agresji niemieckiej 1 września i sowieckiej 17 września 1939 r. nasi rodacy rozpoczęli walkę z okupantami w konspiracji. W podziemiu tętniły struktury władzy cywilnej oraz wojskowej. Powołana do życia 27 września 1939 r. Służba Zwycięstwu Polski 13 listopada 1939 została przemianowana na Związek Walki Zbrojnej. 14 lutego 1942 powołano do życia Armię Krajową, najlepiej zorganizowaną armię podziemna w Europie podczas II wojny światowej.

Dokładnie osiemdziesiąt jeden lat temu Naczelny Wódz generał Władysław Sikorski w nadesłanej przez siebie depeszy z Londynu wydał następujący rozkaz: -Znoszę dla użytku zewnętrznego nazwę Związek Walki Zbrojnej. Wszyscy żołnierze w czynnej służbie wojskowej w Kraju stanowią Armię Krajową. Od tej pory oficjalnie używa się nazwy Armia Krajowa. Szacuje się, że w momencie szczytowym funkcjonowania Armia Krajowa liczyła ponad 300 tysięcy zaprzysiężonych żołnierzy.

Pierwszym Dowódcą AK został generał Stefan Rowecki „Grot” – przedwojenny oficer, żołnierz I Brygady Legionów Polskich, uczestnik walk z bolszewikami, od pierwszych chwil po kapitulacji wrześniowej uczestnik konspiracji. Przyjmowany w szeregi Armii Krajowej składał następującą przysięgę:

W obliczu Boga Wszechmogącego i Najświętszej Maryi Panny, Królowej Korony Polskiej kładę swe ręce na ten Święty Krzyż, znak Męki i Zbawienia i przysięgam być wiernym Ojczyźnie mej Rzeczypospolitej Polskiej, stać nieugięcie na straży Jej honoru i o wyzwolenie Jej z niewoli walczyć ze wszystkich sił – aż do ofiary życia mego. Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej i rozkazom Naczelnego Wodza oraz wyznaczonemu przezeń Dowódcy Armii Krajowej będę bezwzględnie posłuszny, a tajemnicy niezłomnie dochowam, cokolwiek by mnie spotkać miało. Tak mi dopomóż Bóg.

Świętując Dzień Zakochanych (Walentynki) pamiętajmy w modlitwie o zakochanych w Ojczyźnie żołnierzach Armii Krajowej, którzy nie szczędząc sił na ołtarzu Ojczyzny złożyli największy dar – własne życie. W okresie komunistycznej dyktatury w Polsce Ludowej członkowie Armii Krajowej byli obywatelami drugiej kategorii. Żołnierzy AK z premedytacją tępiono, prześladowano i mordowano. Wielu bohaterów straciło życie i lata w ubeckich więzieniach. Jednocześnie, jak pisał prof. Andrzej Nowak, komuniści zaraz po wojnie rozpoczęli swoje dzieło systematycznego zniesławiania Armii Krajowej. Dlatego byli traktowani jak obywatele drugiej kategorii.

Z upływem lat udało się jednak ukazać prawdę o Armii Krajowej. Upamiętniono również walkę żołnierzy Armii Krajowej na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie, umieszczając na jednej z tablic po 1945 r. napis: „ARMIA KRAJOWA”. Brytyjczycy razem z Amerykanami czynili wysiłki, by przekazać opinii publicznej, że członkowie Armii Krajowej byli żołnierzami armii sprzymierzonych, którym należał się status kombatantów. Trzecia Rzesza musiała – choć niechętnie – uznać ten fakt. Natomiast konsekwentnie odmawiały uznania go dwie instytucje: NKWD oraz brytyjskie Ministerstwo Rent i Emerytur – pisał Norman Davies w „Powstanie ’44”.

Artur Dąbrowski