Wspominamy św. Hieronima

Read Time:2 Minute, 8 Second

Święty Hieronim urodził się w małym miasteczku dalmackim – Strydonie, na granicy Panonii z Dalmacją – obszarze Chorwacji między 331 a 347 r. Pochodził z rodziny, która żarliwie wierzyła w Boga. W 376 r. na skutek najazdu Gotów rodzina ucieka ze Strydonu. Młodego Hieronima ojciec wysłał w celu zdobycia solidnego wykształcenia do Rzymu do słynnej szkoły gramatyki.

Z biegiem czasu rozwój intelektualny Hieronima zaczął iść w parze z wiarą. Po latach spędzonych na nauce w Rzymie, otrzymał chrzest z rąk papieża. Jednak i to wydarzenie nie przyniosło owoców życia wiarą, której ciągle poszukiwał intelektem. Po zakończeniu studiów Hieronim trafił na cesarski dwór do Trewiru. Szybko jednak przekonał się, że kariera urzędnicza nie jest tym, co chciałby robić w życiu, dlatego podejmuje studia teologiczne. Powołanie w Hieronimie dojrzewało stopniowo. W Akwilei zgłębiał się w studium o Biblii i dzieła pisarzy chrześcijańskich. Następnie podejmuje decyzję o pozostaniu mnichem. Decyzja ta nie spotkała się z akceptacją rodziny, ponieważ jego rodzeństwo wybrało życie w stanie zakonnym.

Około 373 roku wyrusza do Jerozolimy, gdzie wiedzie życie ascety i pogłębiał naukę. Hieronim oddał się życiu ascetycznemu. “Pościł, umartwiał się, modlił, pracował nad różnymi przekładami i czytał Pismo Święte. Jednakże dla rozsmakowanego w dziełach filozofów i pisarzy starożytnych pustelnika było to pewnym wyzwaniem i dopiero w czasie choroby, kiedy doświadczył dramatycznej w przebiegu wizji sądu i usłyszał „że jest bardziej cyceronianinem nie chrześcijaninem” jego serce w pełni otworzyło się na badanie Słowa Bożego. Hieronim w tym czasie doskonalił znajomość greki, uczył się hebrajskiego czy nawet syryjskiego, co w przyszłości okazało się wielce przydatne”.

Po powrocie do Antiochii Hieronim, krótko przyjmuje święcenia kapłańskie (377r.). Był również uczestnikiem obrad soboru, wysłuchiwał wystąpień wybitnych teologów chrześcijańskiego wschodu. Swoje kroki kieruje do Rzymu, gdzie papież Damazy mianuje go swoim osobistym sekretarzem i doradcą. I to właśnie Ojciec Święty powierza Hieronimowi „zadanie życia” – opracowanie jednolitego tekstu Biblii. Zajęcie to zajęło św. Hieronimowi prawie ćwierć wieku. Po śmierci papieża Damazego wrócił do Ziemi Świętej i zamieszkał w grocie, w Betlejem oddając się życiu ascetycznemu.

Święty Hieronim zmarł 30 września 419 lub 420 roku. Jego relikwie znajdują się w Rzymie. W ikonografii przedstawiany jest jako pokutnik z przepaską na biodrach. Atrybuty świętego to: czaszka, gołębica, kamienie, klepsydra, księga, lew u stóp, oswojone lwiątko, model kościoła, pióro pisarskie, rylec do pisania i tabliczka, trąba powietrzna przypominająca Sąd Ostateczny oraz wielbłąd. Jest patronem eremitów, biblistów, egzegetów, księgarzy i studentów. Znana sentencja “Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa” – przypomina nam o aktualności przesłania św. Hieronima nie tylko dla Kościoła, ale również społeczeństwa, z którego wysysa się ducha Ewangelii.

Mateusz