Uczmy się charyzmatu Akcji Katolickiej od św. Tomasza z Akwinu

Read Time:4 Minute, 43 Second

28 stycznia w Kościele katolickim obchodziliśmy wspomnienie św. Tomasz z Akwinu. W dniu dzisiejszym przypada dzień odejścia Św Tomasza do Domu Ojca. W związku z tym przybliżamy Państwu osobę św. Tomasza z Akwinu, o którym mówi się często, że był najwybitniejszym teologiem wśród świętych i największym świętym wśród teologów. W dzisiejszym dniu warto przypomnieć sobie osobę i dzieło Doktora Anielskiego.

Św. Tomasz urodził się około roku 1226 r. Był synem Landulfa, hrabiego Akwinu. Kiedy miał pięć lat, ojciec oddał go pod opieką benedyktynów na Monte Cassino. Nauczyciele byli zadziwieni jego postępami w nauce, ponieważ Tomasz prześcignął wszystkich swoich kolegów zarówno w nauce, jak i w ćwiczeniu się w cnotach. Po osiągnięciu wiek, w którym mógł decydować o swojej przyszłości, postanowił wyrzec się świata doczesnego i wstąpić do zakonu św. Dominika. Rodzina do tego aspektu podchodziła bardzo niechętnie. W 1243, w wieku siedemnastu lat, zostaje dominikaninem w Neapolu. Niektórzy członkowie jego rodziny przez okres dwóch lat czynili wszystko, co w ich mocy, by złamać jego upór, posłużyli się nawet kobietą lekkich obyczajów, która miała go namówić do grzechu. Jednak wszystkie te wysiłki poszły na marne. Tomasz wytrwał w powołaniu. W nagrodę Bóg obdarzył go cnotą czystości doskonałej, co zjednało mu przydomek “anielskiego doktora”.

Modlitwa: Boże, źródło mądrości, dzięki Twojej łasce święty Tomasz z Akwinu gorliwie dążył do świętości i odznaczał się głębokim poznaniem prawd objawionych, spraw, abyśmy zrozumieli jego naukę i naśladowali jego czyny. Amen.

Po ukończeniu nauk w w Neapolu, Tomasz wyjechał na studia do Kolonii, gdzie kształcił się pod okiem św. Alberta Wielkiego. Tomasz należał do grona bardzo zdolnych studentów. Kiedy miał dwadzieścia dwa lata rozpoczął wykłady w Kolonii. Jednocześnie publikował swoje pierwsze prace. Po czterech latach został wysłany do Paryża, gdzie przyjął święcenia kapłańskie. W roku 1261 papież Urban IV wezwał Tomasza do Rzymu, gdzie powierzono mu nauczanie. Św. Tomasz stanowczo uchylał się od przyjęcia jakiejkolwiek godności kościelnej. Dzieła Akwinaty obejmują nie tylko dwadzieścia tomów charakteryzujących się niezwykłą błyskotliwością myśli i kunsztem języka. Tomasz często wygłasza liczne kazania. Doceniając kunszt filozoficzny i bystrość teologiczną Tomasza, papież Klemens IV ofiarował Akwinacie arcybiskupstwo Neapolu, ale święty niniejszą propozycję odrzucił. Bezsprzecznie pozostawił wielką spuściznę naukową. Jego fundamentalne dzieło “Summa Theologica” pozostało nieukończone. Św. Tomasz umiera w drodze na drugi sobór w Lugdunie ( Lyon), dokąd zmierzał posłusznie na polecenie papieża Grzegorza X. Akwinata zmarł w opactwie cysterskim Fossanuova w roku 1274 r.

Odmówmy w intencji Kościoła modlitwę, którą św. Tomasz z Akwinu odmawiał codziennie przed krucyfiksem:

Spraw, miłosierny Boże, abym gorąco pragnął tego, co Tobie się podoba, abym rozważnie badał, prawdziwie rozpoznawał i doskonale wykonywał dla większej czci i chwały imienia Twego. Uczyń porządek w życiu moim i co chcesz, bym czynił, spraw, bym to rozpoznał i spraw, bym wykonał, co należy i co jest pożyteczne dla zbawienia duszy mojej.

Niech droga moja ku Tobie, Panie, będzie pewna, prosta, miła i skuteczna, niegubiąca się w pomyślności i w przeciwności: iżbym w pomyślności dzięki Ci czynił, a w przeciwności służył Ci cierpliwie, w jednych się nie unosząc, a pod drugimi nie upadając.

Niech nic mi nie będzie radością lub smutkiem, jak to, co prowadzi ku Tobie lub odwodzi od Ciebie. Nikomu niechaj nie pragnę się podobać, ani lękam narazić prócz Tobie Jednemu. Wszystko przemijające niech mi będzie lichym wobec Ciebie, Panie, drogim wszystko, co jest Twoje, a Ty, o Boże mój, ponad wszystko.

Niechaj mi się przykrzy wszelka radość, która jest bez Ciebie, niechaj nie pożądam niczego, co jest poza Tobą. Wszelka praca dla Ciebie niech mi będzie miłą, Panie, a nużącym wszelki odpoczynek bez Ciebie. Pozwól mi serce moje często kierować ku Tobie, a gdy upadam, niech myśl ma będzie bólem i postanowieniem poprawy.

Uczyń mnie, Panie Boże, posłusznym bez sprzeciwu, ubogim bez uchylenia, czystym bez skażenia, cierpliwym bez szemrania, pokornym bez obłudy i radosnym bez roztrzepania, smutnym bez przygnębienia, dojrzałym bez surowości, czynnym bez płochości, bojącym się Ciebie bez rozpaczy, szczerym bez dwulicowości, dobro czyniącym bez zarozumiałości, upominającym braci bez wyniosłości, w czynie i słowie, budującym bez udawania.

Daj mi, Panie Boże, serce czujne, którego żadna myśl ciekawa od Ciebie nie odchyli. Daj serce szlachetne, którego żadne przywiązanie niegodne nie poniży. Daj serce proste, którego nie zboczy żadne zamierzenie ciemne. Daj serce mocne, którego żadna przeciwność nie złamie. Daj serce wolne, którego żadna miłość gwałtowna nie podbije.

Użycz mi, Panie Boże mój, rozumu Cię poznającego, myśli Cię szukającej, mądrości Cię znajdującej, postępowania Tobie miłego, wytrwałości wiernie oczekującej i ufności, która Cię w końcu posiądzie. Pozwól mi znieść cierpienia pokuty, przez łaskę korzystać w drodze życia z Twoich dóbr, w chwale żyć Twym weselem w ojczyźnie. Który żyjesz i królujesz, Boże, po wszystkie wieki wieków. Amen.
św. Tomasz z Akwinu

Nasze rozważania poświęcone św. Tomaszowi z Akwinu zakończę fragmentem tekstu z przemówienia wygłoszonego przez Benedykta XVI podczas audiencji ogólnej w Watykanie 13 stycznia 2010r. Zmarły pod koniec ubiegłego roku papież powiedział: “Najwięksi myśliciele – św. Tomasz z Akwinu i św. Bonawentura, byli żebrakami, działając właśnie z tym dynamizmem nowej ewangelizacji, który przyczynił się także do odnowy śmiałości myślenia, dialogu między rozumem a wiarą. Dziś także istnieje „miłość prawdy i w prawdzie”, „miłość intelektualna”, którą należy praktykować, aby oświecić umysły i łączyć wiarę z kulturą.

Życzę członkom Akcji Katolickiej, by czerpiąc z bogatej spuścizny św. Tomasza z Akwinu światłem wiary wypływającym z Ewangelii rozświetlali mroki niewiary i fundamentalne problemy współczesnego człowieka, ukazując mu jego godności i wiecznego przeznaczenia. Wpatrzeni w św. Tomasza z Akwinu przyczyniajmy się również do odnowy śmiałości myślenia, dialogu między rozumem a wiarą i przede wszystkim do własnego nawrócenia.

Ks. Radosław Rychlik